احداث مخفیانه جاده

انجام عملیات موفق آمیز فرمانده كل قوا و ثامن الائمه (ع) وچند عملیات کوچک دیگردر سال 1360از سوی رزمندگان اسلام وبیرون راندن دشمنان از برخی منطق اشغالی این باور را در میان فرماندهان ورزمندگان اسلام قوت می بخشد که با دست خالی واتکا به خدای متعال ،وبا وحدت ویک دلی می شود بر دشمنان سرتاپامسلح پیروز شد.

در ادامه سیر صعودی روند اخراج متجاوزین از کشور،عملیات طریق القدس طراحی وبه اجرا گذاشته می شود.
هدف این عملیات، آزاد سازی سوسنگرد و بستان و تأمین مرزهای بین المللی بود. تاکتیک ویژه در عملیات طریق القدس، عبور سریع از منطقه تپه های رملی بود که نقش اساسی و تعیین کننده ای درکسب پیروزی داشت.
 این ایده، در قرارگاه مشترک سپاه وارتش از سوی سرلشگر شهید ولی الله فلاحی، فرمانده نیروی زمینی ارتش ارائه شد ومورد توافق فرماندهان دونیرو قرار گرفت.
نيروهاي جهاد سازندگي خراسان كه از پيشقراولان مهندسي جنگ بودند 2 ماه قبل از عمليات يك لودر خراب و از كار افتاده در بيابانهاي بستان را به اهواز آوردند و در مقر خود در مسير "كوت عبدالله" تعمير كردند. ارتش كه صاحب اين لودر بود گمشده اش را پيدا كرد و درگيرودار این حوادث ، كليد همكاري آنها با جهاد زده شد . ارتش به جهاد پيشنهاد احداث جاده اي مخفي در دل رمل ها را داد و در عين ناباوري آنها ،جهاد پذيرفت. دو ماه بعد 14 كيلومتر جاده، توسط جهادگران سمنان براي عمليات آماده شد. جاده اي بر روي رملها كه تسطيح آن و از طرفي مهار رملها از دو طرف و از همه اينها مهمتر حفظ سكوت و اختفا در اطراف دشمن جنبه هايي از اين معجزه مهندسي بود.
وجود جاده تا نزديكي نقطه رهايي براي حضور نيروهاي پياده و زرهي در مكان مناسب جهت آغاز حمله در منطقه رملي الزامي بود که جهادگران استان سمنان در نهايت اختفا كار احداث جاده را با استفاده ازخاك رسی که از مناطق دیگر منتقل می شد انجام دادند.                    
عملیات در نیمه شب هشتم آذر 1360 با عبور از منطقه رملی آغاز شد. دشمن کاملاَ گیج شده بود؛ زیرا عبور نیروهای پیاده از تپه های رملی را تصور نمی کرد و این امر را تنها با استفاده از روش هِلی برد امکان پذیر می دانست. آن ها بسیار غافل گیر شدند هنگامی که تانک های ایران را در مقابل خود دیدند.

منبع: تجزیه وتحلیل جنگ ایران و عراق،(جنگ؛ بازیابی ثبات)، ج2، صص142-144 و 173- 180

 

اسناد جنایت صدام

فرانسه و اعطاى يك بمب اتمى به عراق
* سرلشكر وفيق السامرايى( مسوول اسبق بخش ايران در استخبارات عراق(

كمك هاى خارجى فرانسه به عراق به جايى رسيد كه فرستاده آنها به بغداد آمد و با وزير دفاع وقت، عدنان خيرالله ملاقات نمود و به او گفت: «فرانسه به طور جدى زمينه هاى اعطاى يك بمب اتمى به عراق را بررسى مى نمايد. مى توان براى مجبور كردن ايران به توقف جنگ اين بمب را به هدف مشخصى پرتاب نمود.» من تا سال ۱۹۸۴ نسخه اى از اين گزارش را كه با امضاى وزير دفاع براى صدام ارسال شده بود، در يك صندوق ويژه نگهدارى مى كردم.
*حسين كامل (رييس صنايع دفاع عراق) در اين خصوص مى گويد:
«واقعيت اين است كه تلاش ما ساختن بمب اتم بود منتها با قدرت كم، به اين خاطر كه اگر موفق به پيروزى در جنگ نشديم آن را عليه ايران به كار ببريم. صدام سال ۱۹۹۰ را براى استفاده از بمب اتم در منطقه جنوبى جنگ تعيين كرده بود آن روز تنها چيزى كه براى صدام اهميت داشت به پايان رساندن ساخت بمب اتم و استفاده از آن عليه ايران بود.»
منابع:
۱- ويرانى دروازه هاى شرقى ( وفيق السامرايى(
۲- روزنامه السفير لبنان ۲۹/۱/۱۹۹۶
* مقام نخست آلمان در توسعه تسليحات شيميايى عراق
* كنت تيمرمن، محقق و نويسنده امريكايى:
«شركت آلمانى كارل كولمب سرانجام ۶ خط توليد سلاح شيميايى جداگانه به نام هاى احمد،محمد، عيسى، عانى، مداى و قاضى در مجتمع سامره ايجاد كرد.
اولين آنها درسال ۱۹۸۳ و آخرين شان درسال ۱۹۸۶ تكميل شدند. از گاز خردل و اسيد پروسك تا گازهاى عصبى سارين و تابون دراين كارخانه توليد مى شدند.
بى ترديد اين بزرگترين كارخانه سلاح شيميايى در جهان بود.»
* راديو بى بى سى به نقل از مجله اشپيگل:
«هيچ كشورى به اندازه آلمان چنين كمك تحقيقاتى و توليدى به عراق در تهيه يك نوع سلاح كشنده
و تعيين كننده نكرده است.»
منابع: ۱- سوداگرى مرگ ۲- ما اعتراف مى كنيم
* ايتاليا به باشگاه حاميان بين المللى عراق مى پيوندد
* كنت تيمرمن محقق و نويسنده امريكايى:
«درآوريل ۱۹۷۲ تنها حلقه اى مفقوده در برنامه توليد سلاح هسته اى عراق، آزمايشگاه بازآمايى و استخراج پلوتونيوم از سوخت مصرفى رآكتور بود. اين حلقه مفقوده را شركت اسنيا تچينت، ازمراكز هسته اى ايتاليا پر كرد. براساس اسنادى كه مدير پيشين اين شركت فرعى گروه فيات ارايه كرده است اين شركت با فروش چهار آزمايشگاه هسته اى و سه سلول داغ به كميسيون انرژى اتمى عراق موافقت كرده است. به اعتقاد ويلسون مدير بخش فيزيك دانشگاه  هاروارد اين پروژه ايتاليايى سالانه ۸ كيلوگرم پلوتونيوم در اختيار عراق قرار مى داد كه براى توليد يك بمب اتم كافى بود، درست چند روز قبل ازحمله صدام به ايران، عراق اعلام كرد كه ايتاليا را به عنوان شريك عمده و اصلى خود براى تجهيز نيروى دريايى و تربيت پرسنل عراق انتخاب كرده است. همچنين مقرر شد ۱۲۰۵ افسر نيروى دريايى عراق در ايتاليا دوره ببينند. اين ترجيح دادن ايتاليا بر فرانسه و شوروى يك دليل استراتژيك داشت نه فنى؛ عراق مى خواست باشگاه حاميان بين المللى خود را توسعه و تقويت نمايد.»
منبع: كتاب سوداگرى مرگ (تيمرمن(

ویژه نامه سروقامتان روزنامه جوان

احترام به پدر

نزدیک عملیات بود و موهای سرم بلند شده بود. باید کوتاهش می کردم. مانده بودم معطل تو آن برهوت که جز خودمان کسی نیست، سلمانی از کجا پیدا کنم. تا این که خبردار شدم که یکی از پیرمردهای گردان یک ماشین سلمانی دارد و صلواتی موها را اصلاح می کند.

رفتم سراغش. دیدم کسی زير دستش نیست. طمع کردم و جلدی با چرب زبانی، قربان صدقه اش رفتم و نشستم زیر دستش. اما کاش نمی نشستم. چشمتان روز بد نبیند. با هر حرکت ماشین بی اختیار از زور درد از جا می پریدم. ماشین نگو تراکتور بگو! به جای بریدن مو ها، غِلفتی از ریشه و پیاز می کندشان!

از بار چهارم، هر بار که از جا می پریدم، با چشمان پر از اشک سلام می كردم. پيرمرد دو سه بار جواب سلامم را داد. اما بار آخر کفری شد و گفت:«تو چت شده سلام می کنی.یک بار سلام می کنند.»

گفتم :«راستش به پدرم سلام می کنم.»پیرمرد دست از کار کشید و با حیرت گفت:«چی؟ به پدرت سلام میکنی؟ کو پدرت؟»اشک چشمانم را گرفتم و گفتم:«هر بار که شما با ماشینتان موهایم را می کنید، پدرم جلوی چشمم میاد و من به احترام بزرگتر بودنش سلام می کنم!»

پیرمرد اول چیزی نگفت. اما بعد پس گردنی جانانه ای خرجم کرد و گفت:«بشکنه این دست که نمک ندارد...»

مجبوری نشستم و سیصد، چهارصد بار دیگر به آقاجانم سلام کردم تا کارم تمام شد.

منبع : برگرفته از کتاب رفاقت به سبك تانک صفحه 17

برکات زیارت شهدا

برای گفتن این حرف راه دوری  نمی رویم . از همین جمعه شروع می کنیم ، همین جمعه که کوه می روی ، همین جمعه که امامزاده میروی! ،از طول هفته که دورن شهر عبور و مرور می کردی تا با عجله به محل کار یا دانشگاهت برسی.

در شلوغی شهر ، کنار همین ترافیک سنگین ، در حضور همین روز مرگی ها ، نزدیک خانه ات ، محل کارت و یا داخل دانشگاهت حتی اگر چشم سرت را هم باز کنی کفایت می کند تا ستاره بارانی ،از قبور شهدای گمنام جلوی دیدگانت به تلالو بنشیند .

خیلی از ما حتی روزانه از کنار این منابع رحمت الهی گذر می کنیم ولی یا بی توجهیم ، یا صلواتی نثار روان پاکشان می کنیم و یا با دلسوزی ، که این ها جوانیشان و آرزوهایشان را گذاشتند و اکنون دستشان از دنیا کوتاه است و ما بهره مند از نعمت های دنیا ، فاتحه ای می خوانیم.

و چه خوش گفت سید شهیدان اهل قلم “پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند ، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند”.

آیا تا به حال به آثار و برکات حضور این قبور نورانی در میان روزمرگی خود اندیشیده ایم ؟

اصلا چرا باید بر سر مزار شهدا رفت ؟ فقط برای آن که به یادشان باشیم ؟

برای آنکه بگوییم ما درک می کنیم ،شما برای راحتی ما رفته اید؟ برای آزادی وطن رفته اید؟

این ها درست ، ولی زیارت قبور شهدا بیشتر از اینکه تسلی خاطر باشد فواید زیادی برای خودمان دارد . برای درک این فواید ،تمسک به مکتب اهل بیت علیهم السلام و بهره مندی از سخنان ایشان هر چند کم ،بهترین یاری دهنده ی ما خواهد بود .

گلزار شهدای سید محمد

برای خدا به دیدن اهل طاعت او بروید و هدایت را از اهل ولایت او بگیرید – امام علی علیه السلام

اهل بیت و زیارت قبور شهدا :

• زیارت قبر پیامبر خدا (ص) و زیارت قبر شهیدان و زیارت قبر امام حسین (ع) برابر است با یک حج مقبول همراه رسول خدا (ص) – امام صادق علیه السلام / وسائل الشیعة، ج ۱۰، ص ۲۷۸

• در مورد سیره رسول خد(صلى الله علیه وآله) در زیارت قبور شهدا، طلحة بن عبدالله نقل کرده است:

«همراه پیامبرخد(صلى الله علیه وآله) از شهر خارج شدیم، وقتى که به مزار شهدا رسیدیم، آن حضرت فرمود: این قبور آرامگاه برادران ماست و بعد به زیارت شهدا مشغول شد.»  – بیهقى، سنن کبرى، ج۵ ، ص۲۴۹

• «حضرت فاطمه(علیها السلام) پس از وفات پیامبر، هفتاد و پنج روز بیشر زنده نبود و در این مدت، خندان و خوشحال دیده نشد. هر هفته، روزهاى شنبه، دوشنبه و پنجشنبه به زیارت قبر شهیدان اُحد مى آمد. سپس قبر عمویش حمزه را زیارت مى کرد و در آنجا نماز مى خواند و اشک می ریخت. و برایش رحمت مى طلبید و از خدا براى او آمرزش مى خواست.» -امام صادق علیه السلام / وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۲۷۹ ، کافى، ج۶، ص۵۶۱

• هر کس که نتواند به زیارت قبر ما (امامان) بیاید، پس قبر برادران صالح و شایسته ما را زیارت کند. – امام صادق علیه السلام  / بحار الانوار، ج ۷۴، ص .۳۱۱

• برای خدا به دیدن اهل طاعت او بروید و هدایت را از اهل ولایت او بگیرید – امام علی علیه السلام  / غرر الحکم، ح ۱، ص ۵۴۹۱

• با توجه به آنکه شهیدان جزو شیعیان صالح خداوند محسوب می شوند، حضرت امام کاظم علیه السلام می فرمایند:

کسی که نمی تواند به زیارت ما اهل بیت بیاید پس به زیارت قبور شیعیان صالح ما برود که در این صورت ثواب زیارت ما به او تعلق می گیرد. – محمد حسین الحسینی الجلالی ،مزارات اهل البیت و تاریخ ها،ص ۱۵

• … سوگند به آنکه جانم در دست اوست هیچ کس بر شهدا سلام نمی کند مگر اینکه شهیدان سلام آنان را پاسخ می دهند.  – حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله  / مکی قاسم البغدادی، تأصیل لا استئصال،ج۴،ص۸۰

و…

در مقام زیارت شهدا ، این هایی که پیامبر اسلام برادر خود خطابشان می کند کافی است با استناد به سخن گوهربار ختم رسل بگوییم : اگر دل های خود را معطر به یاد شهدا می کنیم و سلامی روانه ی آستان آن بزرگواران کردیم ، بدانیم که این از بزرگترین عنایات شهدا است . در واقع قبل از اینکه ما به یاد آن ها باشیم ، آنان یادی از ما کرده اند که ما در جواب سلامشان می گوییم

السلام علیکم ایها الشهداء و رحمة الله و برکاتة

منبع : پایگاه اطلاع رسانی راهیان نور

روزشمار جنگ در سالهاي ۵۷-۵۸       

  1357/11/22 هـ .ش:

سفارت عراق در تهران خبر نشريه عرب زبان المستقبل، چاپ پاريس، را درباره حمايت اين كشور از بازگشت محمدرضا پهلوي تكذيب كرد.

1357/11/26 هـ .ش:

سفارت عراق در تهران، با ارسال نامه‌اي به نخست وزير دولت موقت، سياست عراق را برقراري محكمترين علائق برادري با تمام ملت‌ها و عدم مداخله در امور داخلي آنان و احترام به آرمان‌هاي مشروعشان اعلام كرد.

1357/12/13 هـ .ش:

نخستين يادداشت دولت عراق به دولت موقت جمهوري اسلامي ايران، كه تا 15 شهريور 1359 به 134 عدد رسيد و در هيچ كدام آن اعتراضي به غصبي بودن سرزمين‌ها و استرداد آنها نشده بود.

1357/12/21 هـ .ش:

خروج ايران از پيمان سنتو؛ ماه بعد اين پيمان به طور رسمي منحل شد.

1357/12/23 هـ .ش:

عراق خروج ايران را از پيمان سنتو تبريك گفت و از ورود اين كشور به جرگه كشورهاي غير متعهد اعلام حمايت كرد.

1357/12/26 هـ .ش:

اعلام حمايت ظاهري عراق از برقراري رابطه حسنه با ايران و رعايت سياست عدم تعهد و عدم مداخله در امور داخلي و اجتناب از سياست برتري طلبي در خليج (فارس) و آمادگي همكاري متقابل و مساوي عراق با ايران.

1358/1/13 هـ .ش:

يك روز پس از اعلام برقراري جمهوري اسلامي ايران، نيروي هوايي عراق براي نخستين بار به گمرك بهرام آباد (در مهران) حمله كرد؛ از اين حمله تا يورش سراسري 31 شهريور 1359 عراق 636 نوبت از طريق زمين و هوا و دريا به خاك جمهوري اسلامي ايران هجوم آورد.

1358/1/14 هـ .ش:

نخستين تجاوز نيروي زميني ارتش عراق به منطقه خسروآباد، در غرب جمهوري اسلامي ايران.

فروردين 1358 هـ .ش:

برژينسكي، مشاور امنيت ملي رئيس جمهور آمريكا، وجود تضاد اصولي با عراق را رد كرد.

فروردين 1358 هـ .ش:

تهيه طرح «سيمرغ»، با تلاش دولت موقت جمهوري اسلامي ايران و ارائه آن به دولت عراق، براي تأمين امنيت مرزهاي دو كشور.

1358/1/21 هـ .ش:

احمد حسين البكر، رئيس جمهور عراق، با ارسال پيامي براي امام خميني، برقراري نظام جمهوري اسلامي ايران را تبريك گفت و خواستار برقراري روابط مستحكم ميان دو دولت شد.

1358/1/30 هـ .ش:

امام خميني، در پاسخ به احمد حسين البكر، از پيام تبريك وي تشكر كردند و رفتار مسالمت آميز دولت‌ها با ملت‌هايشان و پرهيز از اختناق را خواستار شدند.

1358/2/3 هـ .ش:

پيام تبريك حزب كمونيست عراق به امام خميني، به مناسبت پيروزي انقلاب اسلامي ايران.

1358/3/15 هـ .ش:

حمله هوايي هواپيماهاي عراقي به خاك ايران، كه بعد از اين نيز تكرار گرديد.  

1358/3/18 هـ .ش:

نخستين حمله هوايي ارتش عراق به پاوه، كه به شهادت و زخمي شدن تعدادي از ساكنان انجاميد.

1358/4/25 هـ .ش:

كناره‌گيري احمد حسن البكر از رياست جمهوري و شوراي فرماندهي عراق، در شصت و پنج سالگي، به علت ضعف جسمي؛ او در پي برقراري نظام جمهوري اسلامي در 1958 م وارد سياست شد و مدت كوتاهي از نوامبر 1963 معاون عبدالسلام عارف (رئيس جمهور) شد و يك روز پس از كودتاي 30 ژوئيه 1968 هيئت وزيران و 3 سال بعد جبهه ملي را (با حضور افراد بعثي و دمكرات و كمونيست) تشكيل داد؛ برقراري رابطه دوستانه با شوروي، سركوب چند كودتا، جنگ با كردها، امضاي پيمان صلح 1975 م با ايران از وقايع مختلف اين دوره است.

1358/4/25 هـ .ش:

صدام حسين، در چهل و دو سالگي، چهارمين رئيس جمهور عراق شد؛ او در 1975 م عضور حزب بعث (شاخه نظامي) گشت، در 1964م زنداني شد و در كودتاي ژوئيه 1968 م فعال بود و معاون حسن البكر در شوراي فرماندهي عراق شد؛ تحميل هشت سال جنگ به جمهوري اسلامي ايران، شهادت آيت سيد محمد باقر صدر و خواهرش، تعرض به عتبات عاليات و حوزه‌هاي علميه و علما، اشغال كويت در 2 اوت 1991 و آزادي آن به دست نيروهاي 28 كشور غربي (به رهبري آمريكا)، حمله مكرر تركيه به كردستان عراق، سركوب شيعيان جنوب، دو ترور نافرجام او از وقايع عمده اين دوره است.

1358/6/5 هـ .ش:

ملاقات وزير خارجه وقت ايران با صدام حسين در كنفرانس سران كشورهاي غير متعهد، در هاوانا، و دعوت از وي براي سفر به ايران و بهبود روابط و گسترش آن در بخش‌هاي بازرگاني و اقتصادي.

1358/8/12 هـ .ش:

عراق بهبود روابط با ايران را به مواردي چون اعطاي خود مختري به اقليت‌هاي كرد و بلوچ و عرب ايران منوط كرد.

1358/8/13 هـ .ش:

تسخير لانه جاسوسي آمريكا، در تهران، به دست دانشجويان مسلمان پيرو خط امام.

1358/8/15 هـ .ش:

اصابت راكت عراقي‌ها به ساختمان بهداري و بهزيستي روستاي سعدوني آبادان و تخريب آن.

1358/11/19 هـ .ش:

صدام حسين منشور پان عرب را اعلام كرد كه در مورد التزام كشورهاي عربي به كمك كشور عرب در حال جنگ با كشور غير عرب بود.

1358/11/19 هـ .ش:

دولت عراق آمادگي خود را براي دفاع از اين كشور و نيز براي دفاع از شرف و وحدت امت عرب در برابر كشورهاي ديگر، از جمله ايران، اعلام كرد.

 منبع : بنیاد حفظ وآثار نشرارزش های دفاع مقدس

نوروز در جبهه

یاد آنهایی که رفتند و جان دادند تا آبی ترین آسمان دنیا مال ما ایرانی‌ ها باشد، بخیر !!!

شب ها وقتی منورها دل آسمان را می‌‌شکست فکر می‌‌کردند که بر آنها در ساعات و روزها و ماههای گذشته چه گذشته است. حساب اعمالشان را می‌‌کردند قبل از اینکه آن ناظر شاهد بر اعمالشان رسیدگی کند.

شبهای عید بهترین زمان برای محاسبه بود. مثل من و تو می‌‌نشستند پای سفره هفت سینی که سیب و سماق و سکه ای هم در کار نبود و برایشان اهمیتی نداشت. مهم سفره دلشان بود که ستاره‌هایش را وقتی یا محول الحول و الاحوال می‌‌خواندند، می‌‌تکاندند...

نوروز در جبهه همیشه در میان گلوله‌ها با گل و بوسه توأم می‌‌شد. دو رکعت نماز روی آن سجاده پاک می‌‌خواندند و آن قدر همرزمان با هم رفیق بودند که یک دستمال سفید پیدا شود، برای پاک کردن آن بلورهای محرمانه !

حالا نیستند و سفره‌های هفت سین ما پر از سرکه‌های فراموشی شده...

نوروز و ایام عید که می‌‌شد در شرایط عادی جبهه و جنگ تا 5 روز از صبحگاه خبری نبود. عیدی بچه‌ها، سکه‌های یک تا پنجاه ریالی و اسکناس های صد تا هزار ریالی متبرک، دست حضرت امام (ره) بود و یا پول هایی که به یادگار نوشته شده بود از سوی بچه‌ها یا فرماندهان! و غذاهای این ایام بهترین غذاها بود و پذیرایی با میوه و شیرینی همه جا دایر.

در کنار همه این نعمت ها مراسم جشن و سرور بود، تئاترها و نمایشنامه‌های نشاط آور که به وسیله خود بچه‌ها تهیه و اجرا می‌‌شد و نمایش فیلم‌های سینمایی که زحمت تدارک آنها را بچه‌های واحد تبلیغات می‌‌کشیدند.

در جبهه هم سنت " هفت سین " چیدن سفره شب عید را حفظ کرده بودند. منتها با همان رنگ و روی جنگی اش.

مثل هفت سین لشگر 27 که عبارت بود از : 1_ مین سوسکی 2_ مین سبدی 3_ سیم تله 4_ سیم چین 5_ سیم خاردار 6_ سرنیزه 7_ سی چهار ( C4 ) که این آخرین نوعی خرج و مواد منفجره غیر حساس بود.

سوزن اسلحه، سیمینوف سمبه و سنگر را هم به عنوان مواردی از هفت سین یاد کرده اند که در جای دیگر معمول بوده است.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی انصار الشهدا

اصول جنگ          

امام (ره) با آگاهي از خصوصيات جامعه در قلب اكثريت آنها نفوذ كرد و اراده و روحيه آنها را برانگيخت و با توسل به آنها معادلات استراتژيكي را بر هم زد، كما اين كه شعار «خون بر شمشير پيروز است» تهيج كننده همين مطلب بوده است.

آيا موافق هستيد كه:

«اصل جلب افكار عمومي و پشتيباني همه جانبه ملت از جنگ و نيروهاي مسلح»

به اصول نه گانه جنگ، اضافه شود؟

1-  مقدمه:

  پايه و شالوده علم و هنر جنگ را كه شامل عصاره قوانين و تئوريهاي نظامي ارزيابي شده و نتيجه تجربيات و آزمايشات پي‌در پي صحنه‌هاي جنگ مي‌باشد و حاصل خون‌هاي ريخته شده و ميراث عمليات نظامي قرون گذشته و حال به شمار مي‌روند، تحت عنوان اصول جنگ نامگذاري نموده‌اند.

اين اصول در اثر پيروزيهايي كه از 500 سال قبل از ميلاد مسيح تاكنون نصيب سرداران معروف گيتي كه عقل و تدبير و شجاعت را در هم آميخته و سپس با دانايي عمل كرده‌اند، به دست آمده و به كشور خاصي ارتباط ندارند.

هر كشوري بر مبناي تعريفي كه از هر كدام از اصول جنگ دارد، براي خود اصولي چند را پذيرفته‌ است كه در عمليات نظامي براي نيل به پيروزي، آنها را مد نظر قرار مي‌دهد.

هيچ كشوري در جهان، اصول جنگ كشورهاي ديگر را نفي نمي‌كند، يعني نمي‌تواند نفي كند چون «اصل» تغيير ناپذير مي‌باشد، اما مي‌تواند تعريف ديگري براي آن منظور نمايد. مفاد و محتواي تعريف است كه نيت و تعبير و منظور هر كشور را در مورد هر يك از اصول جنگ انتخاب شده توسط آن كشور، تعيين و روشن مي‌نمايد.

شايان توجه است كه اصول جنگ جمهوري اسلامي ايران، موروثي ارتش و قدرت خاصي نيست بلكه مربوط به قرون متمادي است كه به مرور تقويت و تكميل گرديده و تاريخ نظامي ايران و اسلام نيز در تكوين و تأييد آن نقش بسزايي دارند.

اولين بار اين اصول توسط سون تزو استراتژيست معروف چيني مطرح شده است. اين اصول فيزيكي و قابل لمس مي‌باشند، يعني فرماندهان در هر رده‌اي با دريافت يا شناخت مأموريت، آنها را در طرح‌ريزي و هدايت نبرد يا عمليات مربوط بكار مي‌برند. حتي مي‌توانند مؤلفه‌هاي هر اصل را ليست كنند و اجراي صحيح آنها را در خلال طرح‌ريزي و اجرا كنترل نمايند.

2 – ماهيت جنگ تحميلي 8 ساله عراق عليه ايران، و حضور و شركت گسترده مردم در كليه ابعاد نظامي، اقتصادي، سياسي، رواني و ..... و نقش رهبري كم نظير امام خميني(ره) در ايجاد وحدت و همبستگي ملي و مذهبي و تفاهم بين همه اقشار، بخصوص جلب اعتماد ملت نسبت به اهداف سياسي كشور و به تبع پشتيباني وسيع آنها از جنگ، اين حقير را بر آن داشت كه براي چندمين بار روي اصول نه گانه جنگ مورد قبول ارتش، نظر عميق‌تري بيفكنم و به دنبال حقايق مسلم ديگري باشم.

در اين بررسي مجدد، به اين مسأله اعتقاد پيدا كردم كه ضمن تأييد اصالت اصول نه گانه قبلي مي‌توانيم اصل ديگري تحت عنوان « اصل جلب افكار عمومي و پشتيباني همه جانبه ملت از جنگ و نيروهاي مسلح» به آنها بيفزائيم. هر چند جهات و نكاتي از محتواي اين اصل را مي‌توان در محتوا و بطن «اصل تمركز» بيابيم. اما معتقدم اهميت اين موضوع اخير به حدي هويدا و مشعشع است كه مي‌توانيم جايگاه مستقلي براي آن در جمع اصول جنگ منظور نمائيم.

اين اصل در بعد استراتژيكي نمايانگر اين حقيقت است كه براي دستيابي به پيروزي نهايي در جنگ، ضرورت دارد، رهبري و دولت با برقراري روابط حسنه و تفاهم متقابل با مردم و ايجاد يكپارچگي و وحدت ملي و مذهبي، افكار عمومي را در جهت جنگ سوق داده و پشتيباني همه جانبه ملت، اعم از سياسي، نظامي، اقتصادي، اجتماعي، رواني و صنعتي را از جنگ و نيروهاي مسلح جلب نمايند.

در سطح عملياتي و تاكتيكي، شامل سازمان دادن، تجهيز كردن، آموزش و آماده‌سازي نيروهاي مردمي و شركت آنها در جنگ در قالب نيروهاي مسلح به منظور تقويت توان جبهه‌ها از نظر كمي و كيفي (در بعد عملياتي و تاكتيكي) در تمام طول مدت جنگ به طور مداوم مي‌باشد.

مسلم و آشكار است كه ارتش جمهوري اسلامي ايران در شرايط آن زمان به تنهايي قادر به دفع تجاوز و كسب پيروزي قطعي بر دشمن تا دندان مسلح نبود، زيرا معمولاً نيروي نظامي كه كشورها در زمان صلح نگهداري مي‌نمايند، در زمان جنگ كفايت نمي‌كند و بايد تعداد آنها افزايش يابد، سلاح، وسايل و تداركات و ارتباطاتش فراهم شود و سيستم اداره و تامين وسايل ادامه يابد، يا به عبارت ديگر از عناصر قدرت ملي به صورت كاملتري بهره‌برداري گردد. يكي از منابع و مولف‌هاي پر ارزش قدرت ملي، مردم است. منظور از مردم فقط تعداد نيست بلكه مردم با مجموعه عقايد و انديشه‌ها، خصوصيات و فرهنگ ملي و مذهبي و روحيه و اعتماد آنان است كه در كشور اسلامي ما مركز ثقل استراتژيكي محسوب مي‌شود.

اصولاً ارتش به علت بافت فرهنگي و سازماني خاص خود آمادگي پذيرش و آموزش و تجهيز نيروهاي مردمي را به آن شكل گسترده‌اي كه منظور رهبر كبير انقلاب، حضرت امام خميني (ره) بود، نداشت. بخصوص مسائل ناشي از انقلاب، امكان ايجاد چنين نيروي ميليوني توسط ارتش را از نظر رواني غير ممكن يا با مشكل مواجه ساخته بود. بنابراين براي استفاده كامل‌تر از عناصر قدرت ملي يعني «جلب اعتماد ملت و تشكل و بسيج گسترده آنها در قالب نيروي نظامي به صورت داوطلب» از سازمان نو پا و جوشيده از بطن انقلاب يعني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي استفاده شد.

نيروي محركه‌اي كه اين اعتقاد و اين تمركز و پشتيباني بي‌دريغ و وسيع و مداوم مردمي را خلق و مداومت بخشيد، يكي ديگر از عناصر تشكيل دهنده قدرت ملي يعني رهبري قاطعانه حضرت امام خميني (ره) بود كه به عنوان عامل حياتي تركيب و هدايت مجموعه عناصر متشكله قدرت ملي، به شكل كارسازي سرنوشت‌ جنگ را دگرگون و پيروزي را براي ايران اسلامي و خفت و خواري و ناكامي را براي دشمنان ما آفريد.

امام در هر زماني، در هر محفلي و با هر گروه و فردي، بنا به اقتضا و مصلحت نظام توصيه و يا نصيحت خاصي مي‌فرمودند كه به شكلي اعجاز برانگيز در ايجاد همبستگي و وحدت ملي و تفاهم في ما بين كاملاً موثر واقع مي‌شد.

سخنان ساده و روشن و صريح ايشان در اعماق قلب آحاد ملت نفوذ مي‌نمود و ضمن رفع اختلافات و كدورتها نهايتاً سبب جلب اعتماد ملت نسبت به اهداف سياسي و نظامي جنگ گرديده و در نتيجه مردم با تمام وجود از جنگ پشتيباني نمودند و از بذل جان و مال خود براي دستيابي به پيروزي دريغ نكردند.

امام با رهبري بي‌نظير، كليه اقشار ملت را اعم از روحاني، دانشجو، دانش‌آموز، كارگر، كشاورز، پير، جوان، مرد و حتي جامعه زنان را به صحنه فرا خواند و آن تفكر را كه زنها بايد فقط در خانه مشغول خانه‌داري باشند بر هم زد و ديديم كه همان پيرزنهاي چادري نيز در پشت جبهه تا حد توان ولو با پختن نان يا دوختن لباس رزم، جنگ را پشتيباني نمودند. متن سخنرانيهاي متنوع امام (ره) در اجتماع طبقات مختلف مردم مبين اين حركت و نهضت عظيم و سرنوشت‌ساز مردمي مي‌باشد كه به منظور درك بيشتر، گزيده‌اي از فرمايشات ايشان ذيلاً درج مي‌گردد:

ما ..... چهل و چند ميليون هستيم كه اگر همه با هم باشيم، مطمئناً نه شوروي و نه آمريكا هيچ كاري نمي‌توانند بكنند.   

يك دسته از مسلمانان شيعه هستند و يك دسته‌اي از مسلمانان سني، يك دسته حنفي و دسته‌اي حنبلي و دسته‌اي اخباري هستند. اصلاً طرح اين معنا، از اول درست نبود. در يك جامعه‌اي كه همه مي‌خواهند به اسلام خدمت كنند و براي اسلام باشند، اين مسائل نبايد طرح شود. ما همه برادر هستيم و با هم هستيم امروز اختلاف بين ما، تنها به نفع آنهايي است كه نه به مذهب شيعه اعتقاد دارند و نه به مذهب حنفي و يا ساير فرق. آنها مي‌خواهند نه اين باشد نه آن، راه را اينطور مي‌دانند كه بين شما و ما اختلاف بيندازند. ما بايد توجه به اين معنا بكنيم كه همه ما مسلمان هستيم و همه ما اهل قرآن و اهل توحيد هستيم و بايد براي قرآن و توحيد زحمت بكشيم و خدمت بكنيم ...  

« ........... مطمئن باشد كه شما پايداريد. ارتش مطمئن باشد كه پايدار است. ما وظيفه داريم كه از ارتش پشتيباني كنيم، وظيفه خدايي داريم و شما مطمئن باشيد كه ما از شما پشتيباني مي‌كنيم................ هيچ كس نمي‌تواند كه به وضع شما و قدرت شما تصرفي بكند و نمي‌تواند كه يك تضعيفي از شما بكند، ملت ما با شما هستند، همه با شما هستند. شما هم بايد با ملت باشيد و هستيد الحمدا...

وقتي يك ملت، همه‌شان با هم بودند، ارتشش بود، سپاهش بود، بسيجش بود با اين وسعت، مردمش بودند، هيچ كس نمي‌تواند باهاشان معارضه كند. هم آمريكا اين مطلب را مي‌داند، هم شوروي مي‌داند كه ملت را وقتي بخواهند شكستي بدهند، به يك جبهه‌اي شكست مي‌دهند كه ملت همراهش نباشد.

يك جمعيتي كه يك هستند، يك دست هستند، اين جمعيت را نمي‌شود به هم زد. كوشش بكنيد در اين كه همه با هم باشيد. كوشش بكنيد به اين كه دست واحد باشيد، حتي دو دست نه، دست واحد باشيد.

............. لكن شرط اين كه ما بتوانيم مقاومت كنيم و بتوانيم حفظ كنيم اين كشور را، شما بخواهيد حفظ بكنيد حيثيت ملي خودتان را، حيثيت اسلامي خودتان، شرطش اين است كه با هم باشيد. فكر اين كه من ارتشي هستم بايد چه باشم، من عرض مي‌كنم سپاهي هستم بايد چه بشوم، من بسيجي هستم، اين فكر از سرتان دور بشود. همه يكي هستيد و آن قدرت اسلام است و آن قدرت ملي خودتان است.»

«.......... ارتش و قواي مسلح ما و پاسدارهاي ما و همه اينها پشتوانه‌شان همه ملت هست. الان شما مي‌بينيد سر تا سر مملكت ما در حال جنگند، دخترهاي توي خانه‌هايشان هم در حال جنگند، براي جنگي‌ها دارند كار مي‌كنند. يك همچو مملكتي كه ارتشش با ملتش يك است، رؤسايش با ديگران برادرند، اينها همه خدمتگزار هستند نسبت به ملت‌شان، ملت‌شان از آنها پشتيباني مي‌كند يك همچو ملتي از چي مي‌ترسد، و شما مطمئن باشيد ........»

«........... در كجاي دنيا شما سراغ داريد يك همچو مطلبي، يك همچو پشتيباني مردم از حكومت، از ارتش، سراغ نداريم ما جايي در اين، نظير نداشته است اين، در تاريخ هم نمي‌توانيد پيدا كنيد از بچه‌هاي كوچكي كه ده تومان دارند مي‌دهند به، براي ارتشي كه آنجا، قواي مسلحه‌اي كه آنجا كار مي‌كنند يا آن پير زن هشتاد ساله‌اي كه چند تا تخم مرغ دارد، اين ارزش دارد، ارزش اينها زياد است اما بايد حفظ كنيم اين ارزش را پيروزي مملكت ما براي همين ارزشهاست»

«....... خود مردم بحمدا... حاضر هستند و ما بايد از آنها تشكر كنيم و انصافاً ما رهين منت اين توده‌هاي بزرگواري هستيم كه همه چيزشان را مي‌دهند و چيزي هم نمي‌خواهند، از آن پير زن‌ها كه آن چيزي كه در طول عمرشان تهيه كردند، حالا مي‌آيند براي اسلام مي‌دهند تا آن اشخاصي كه قلك‌شان را مي‌شكنند و پولش را مي‌آورند براي اسلام مي‌دهند، من نمي‌توانم توصيف كنم از اين ملت و نمي‌توانم تجليل كنم، اما واگذار مي‌كنيم تا خداي تبارك و تعالي به آنها عنايت خاص خودش را اعطاء بفرمايد»

«...... امروز روزي است كه بر شما ملت واجب است با سربازان و پاسداران اسلام و ايران همكاري لازم و نزديك داشته باشند.

امروز روزي است كه ملت ما بايد دست در دست سپاه و ارتش نجيب و دلير گذاشته به دشمنان بفهماند كه بر فرض محال اگر وارد شهري شوند تازه با مردمي مسلح و جنگجو مواجه خواهند شد كه از وجب به وجب شهرشان دفاع مي‌كنند»

«امروز جنگ اصلي‌ترين مساله كشور است. ملت عزيز بايد توجه داشته باشد كه در كشوري زندگي مي‌كند كه بيش از چهار سال است كه در جنگ به سر مي‌برد و شهداي بزرگ تقديم به اسلام و انقلاب نموده است و اكثر نارسائيها به مناسبت تحميل جنگ از طرف ابرقدرتها بر ما است. بايد شور و شوق دفاع از ميهن اسلامي و اسلام را در تمامي قلب‌ها زنده نگه داشت. امروز قواي محترم مسلح كه حافظ حدود و ثغور كشور و حافظ نظم در داخل، از شهرها و روستاها گرفته تا راه‌هاي مواصلاتي بين آنها و از دفاع از كشور در جبهه‌ها تا دفاع از مظلومان و بالاخره قواي نظامي و انتظامي و مردمي كه تشكر و قدرداني از آنان در قدرت قلم قاصر است، وظيفه‌هاي مهم و مشكلي دارد ............

عزيزاني كه در جبهه‌ها در دفاع از اسلام و كشور اسلامي سر از پا نمي‌شناسند و جهات معنوي و عرفاني آنان را و عمق ارزش آن را جز خداي تعالي كسي نمي‌داند و راهي براي امثال بر آن نيست، بايد هر چه بيشتر به نصرت حق تعالي اعتماد كنند، كه قدرتهاي امكاني در مقابل نصر‌ الهي ناچيز است. عزيزان من! شما پيروز و منصوريد، چه در راه حق تعالي به نصر ظاهري برسيد و چه شهيد و معلول و اسير شويد.

............ و شما ملت عظيم الشان هستيد كه بايد چون كوه سر به فلك كشيده در مقابل همه مشكلات بايستيد و خداوند تعالي با شماست. اينك به تمام متصديان امور و دست‌اندركاران كشور هشدار مي‌دهم كه قدر اين جوانان حزب‌الهي را بدانيد و از آنان قدرداني كنيد و آنان را تشويق نمائيد و در آغوش محبت خود حفظ كنيد اينان بودند كه ايران را نجات دادند»

«............ قواي مسلح از ارتش و سپاه و ژاندارمري و شهرباني تا كميته‌ها و بسيج و عشاير ويژگي خاصي دارند. اينان كه بازوان قوي و قدرتمند جمهوري اسلامي مي‌باشند و نگهبان سر حدات و راهها و شهرها و روستاها و بالاخره نگهداران امنيت و آرامش بخشان به ملت مي‌باشند، مي‌بايست مورد توجه خاص ملت و دولت و مجلس باشند»

  «اصولاً هر گاه بين اهدافي كه دولتها براي خودشان تعيين مي‌كنند و ابزار و ارزشهايي كه بكار مي‌گيرند و آرمانهاي مردم، يك نوع سازگاري و يك نوع رفاه و آشتي وجود داشته باشد، ملت با تمام وجود، بسيج مي‌شود و از جنگ به خوبي پشتيباني مي‌نمايد.»

در مورد فوق «ووچي» متفكر چيني گفته است: «اگر مردم، احساس تامين و امنيت كنند و بين آنها و هيات حاكمه روابط حسنه و تفاهم متقابل وجود داشته باشد، در اين صورت وضع دفاعي مملكت از استحكام كافي برخوردار خواهد بود. اگر فرقه‌ها و دستجات مختلف پشتيبان و مؤيد دولت باشند، در اين صورت پيروزي در جنگ مسلم و حتمي است.»

همچنين سون‌تزو در 550 سال قبل از ميلاد گفته است: «يكپارچگي و وحدت ملي يكي ازضروري‌ترين و مهمترين شرايط دست زدن به يك جنگ منجر به پيروزي است. و اين پيروزي قابل تحقق نيست، مگر در سايه وجود دولتي دلسوز و فداكار نسبت به بهبود زندگي مردم و اجتناب‌كننده از هر نوع زورگويي و ستمگري نسبت به آنان.»

«مهمترين وسيله و عاملي كه مي‌تواند آحاد ملت ما را با هم متحد و همسو كند و آنها را تشويق نموده و بر سر حال آورد تا بدانجا كه حس شرافت و افتخار با خون آنها آميخته و عجين گردد و عاشقانه و صميمانه در راه دفاع از آرمانهاي مذهبي و ملي، جنگ را با طيب خاطر پذيرا شوند و از آن نهراسند و آن را به موثرترين وجهي پشتيباني و حمايت كنند، احساسات مذهبي و احساسات ملي است كه به نظر مي‌رسد در ايران اسلامي اين دو عامل در ريشه يكي هستند. فرهنگ ملي اكثريت جامعه ما را افراد مومن و معتقد به اسلام تشكيل داده است. در صورتي كه مذهب را از آنها جدا كني هويت اصلي خود را از دست رفته مي‌دانند، بنابراين، هر فرهنگي غير از شرايط فوق بر جامعه ما حاكم گردد، منجر به دوگانگي و تفرقه و جدايي مي‌گردد. در كشور ما اسلام زدايي كردن در حقيقت به معني تضعيف عناصر ناسيوناليست مي‌باشد. و برعكس، تقويت و ترويج اسلام به منزله تقويت و ارج نهادن به عناصر ملي خواهد بود.»

يكي از عوامل و مولفه‌هايي كه در كشور ما سبب جلب افكار عمومي و پشتيباني ملت از جنگ ناخواسته و تحميلي مي‌گردد، احترام و ارج نهادن به احساسات مذهبي و ملي آحاد جامعه است و در واقع برانگيختن اين ارزشها مي‌تواند به عنوان نيرويي بازدارنده مورد بهره‌برداري قرار گيرد. مسئولين كشور براي رعايت اصل مورد بحث ، ضرورت دارد ضمن حفظ تعادل مناسبات منطقه اي وفرامنطقه اي واعتمادسازي جهاني، باپرهيز ازتشنج  ، شعارهاي اصيل مذهبي را با شعارهاي ملي از قبيل «چو ايران نباشد تن من مباد ...» و «همه سر به سر تن به كشتن دهيم – از آن به كه كشور به دشمن دهيم» در هم آميخته و ايراني قوي و شكست ناپذير در برابر دشمنان بسازند. ما بايد به اين حقيقت آگاه باشيم كه در ايران اسلامي، خصوصيات ملي، اراده ملي و اصول اخلاقي، كه هر يك به تنهايي و هماهنگ با يكديگر به استعداد و شهامت يك ملت براي جنگيدن شكل مي‌بخشد، در قالب ناسويوناليسم اسلامي متجلي گشته و شكل گرفته است. به همين دليل امام (ره) با درك اين موضوع و با درايت خاص، ميزان تاثير و حتي طريقه نفوذ آنها را تعيين و با استفاده از شيوه‌هاي مؤثر، از اين گونه عوامل قدرت ملي كه داراي ظرافت خاص خود مي‌باشند به بهترين شكلي بهره‌برداري نمودند. امام مردم و خصوصيات آنها را عميقاً مي‌شناختند.

اصولاً وقتي خصوصيات طبقه حاكم جدا از ويژگيهاي ملت باشد، در اين صورت برانگيختن انگيزه‌هاي ملت، مشكل و حتي غير ممكن خواهد بود. اما آنان كه برگزيدگان واقعي مردم هستند و به نيابت از سوي ملت، در صلح و جنگ عمل نمو‌ده‌اند، سياستها را تنظيم، اجرا و پشتيباني كرده‌اند به خوبي توانسته‌اند از كيفيتهاي فكري و اخلاقي كه خصوصيات ملي مردم كشورشان را تشكيل مي‌دهند بهره‌برداري نموده و ايجاد وحدت و همبستگي نموده و پشتيباني عميق مردم را در لحظات بحراني جلب نمايند.

امام (ره) با آگاهي از خصوصيات جامعه در قلب اكثريت آنها نفوذ كرد و اراده و روحيه آنها را برانگيخت و با توسل به آنها معادلات استراتژيكي را بر هم زد، كما اين كه شعار «خون بر شمشير پيروز است» تهييج كننده همين مطلب بوده است. مارشال دوساكس در جستجوي سرچشمه‌هاي مرموز پيروزي و شكست، در كتابش به نام «موهومات در هنر جنگ» چنين نتيجه گيري كرده است كه «راه حل پيروزي در قلب انسانها قرار دارد و شخص بايد در آنجا به جستجو بپردازد»

همچنين كلاسويتز صد سال بعد، در اثرش به نام «در جنگ» در مي‌يابد كه اكثر موضوعاتي را كه در كتابش مورد بحث قرار داده، نيمي ناشي از علت و معلول فيزيكي است و نيمي ديگر ناشي از علت و معلول رواني است و شايد بتوانيم بگوييم كه علت و معلول فيزيكي تقريباً چيزي بيش از دسته چوبي شمشير نيست. در حاليكه روحيه و روان به منزله تيغه آن و سلاحي حقيقي است كه از فلزهاي خالص ساخته و پرداخته شده است. امام (ره) براي جلب افكار عمومي و بالا بردن روحيه مردم و جلب پشتيباني ملت از جنگ و نيروهاي مسلح، از همين خصيصه استفاده كردند و با نفوذ به قلب و روان مردم، ايجاد همبستگي و وحدت نمودند.

با توجه به موارد بالا، در مي‌يابيم كه براي پيروزي در جنگ، رعايت اصل «جلب افكار عمومي و پشتيباني همه جانبه ملت از جنگ و نيروهاي مسلح» در ابعاد استراتژيكي، عملياتي و تاكتيكي، لازم الاجرا مي‌باشد.

با توجه به اين نكته كه در زمان جنگ قسمت قابل ملاحظه‌اي از رزمندگان را نيروهاي احتياط و ذخيره تشكيل مي‌دهند بنابراين نحوه برخورد و رفتار فرماندهان با پرسنل وظيفه در حين خدمت بايد به گونه‌اي منطقي، انساني و كارساز باشد كه آنها را افرادي علاقه‌مند به سازمان و نيروهاي مسلح بارآورده به نحوي كه هنگام احضار، با دل و جان پذيراي خدمت و جانفشاني در راه آرمان و اهداف واگذاري باشند. نقش نيروهاي مقاومت بسيج هم مهمتر و پر رنگ‌تر از نيروهاي مذكور مي‌باشد.

قرارگاههاي عملياتي و بالاخص تاكتيكي كه سازماندهي و بكارگيري لشكرها تيپ‌ها و گردانها را در صحنه‌هاي نبرد بعهده دارند موظفند با بهره‌گيري از مجموعه عقايد، انديشه‌ها، خصوصيات و فرهنگ ملي و مذهبي، انگيزه‌هاي پرسنل را برانگيخته، اراده و شهامت آنان را شكل داده، بين آنها ايجاد همبستگي و وحدت نموده به نحوي كه حس شرافت و افتخار با خون آنها آميخته و عجين گرديده و عاشقانه و صميمانه در راه وصول به آرمانهاي ملي و مذهبي، جنگ را با طيب خاطر پذيرا شده و از آن هراسي نداشته باشند و بدين وسيله تاثيرات ناشي از پشتيباني ملت از جنگ و نيروهاي مسلح را به فعل تبديل و قدرت رزمي جبهه‌ها را افزايش دهند.

جنگ تحميلي 8 ساله در زمينه‌ بسيج نيروهاي مردمي به ما درسهايي آموخت كه لازم است اينك در زمينه‌ جذب نيروها، سازماندهي، تجهيز، آموزش و آماده‌سازي آنها و همچنين شكل بكارگيري اين نيروها از آن دروس بهره‌برداري كنيم و نقاط ضعف را از بين برده و نقاط قوت را تعميم و توسعه دهيم.

ضروري است كه در زمان صلح طرحها، دستورالعملها و روشهاي مناسبي براي بسيج تهيه شود تا در زمان جنگ، مشكلي ايجاد نگردد و جريان امر از يك مكانيزم منطقي و عملي موثري پيروي نمايد.

از نيروهاي بسيجي متناسب با توانائيها و خصايل آنها بخصوص از نظر علمي و شأن اجتماعيشان بهره‌برداري شود و تركيبات و روابط سارماني آنها مشخص، مدون و مصوب گردد.

پشتيباني جبهه‌ها بايد مداومت داشته باشد تا اين امكان به وجود آيد كه متناسب با نوع و وسعت عملياتي كه بايد انجام گيرد، استعداد نيروها تغيير يابد. طرحها بايد از انعطاف معقولي برخوردار باشد.

با توجه به اين مطلب كه قانون نظام وظيفه عمومي، جوابگوي نيازمندي نيروي انساني در زمان جنگ نيست و اين قانون فقط پرسنل رده‌هاي پايين مشاغل نظامي را تامين مي‌كند و در زمان جنگ به پرسنلي نيازمند مي‌باشيم كه بتوانند در رده‌هاي متوسط و بالاتر نيز انجام وظيفه نمايند. بنابراين ضرورت دارد در طرح بسيج، اين نقص مرتفع شود و براي اشغال پستهاي رده متوسط و بالاتر نيز نيروي لازم كه توانايي انجام وظيفه در آن مشاغل را داشته باشند پيش‌بيني گردد. افراد مذكور بايد در زمانهاي لازم، آموزشهاي تئوري و عملي را ديده تا تجربه و ورزيدگي و صلاحيت لازم را براي اشغال پستهاي مورد نظر كسب كنند.

نيروهاي بسيجي به پشتيباني لازم از قبيل وسايل، جنگ‌افزار، غذا و خدمات مختلف نيازمند مي‌باشند كه ضرورت دارد ترتيب انجام اين پشتيباني‌ها از قبل پيش‌بيني و به موقع فراهم گردد. براي اين كار لازم است سيستم خاصي جهت تامين و تعديل احتياجات نيروها بوجود آمده و فعال شود. در زمان جنگ 8 ساله اين بار سنگين بر دوش ملت قهرمان، صبور، ايثارگر و نجيب بود، هر چنداين موضوع جاي افتخار و سربلندي است اما اصلح است مكانيزم اين امر به صورت سازمان يافته و منطقي‌تري صورت گيرد.

در طرحهاي بسيج ملي ضرورت دارد كه نحوه استفاده و بكارگيري اضطراري ساير منابع ملي از قبيل كارخانجات صنعتي دولتي و خصوصي و محصولات دفاعي، مشخص و در جهت پشتيباني از نيروهاي مسلح منظور شوند، زيرا آمادگي صنعتي نبايد به عمليات متداول و متعارف جاري محدود شود، در زمان جنگ لازم است از حداكثر توليد بهره گرفت. براي تهيه اين طرحها لازمست از متخصصين نظامي، اقتصادي، صنعتي و حتي سياسي استفاده شود، به نحوي كه توسعه سريع توليدات را به ميزان كافي براي تامين احتياجات نظامي و پشتيباني از جنگ و حتي تامين نيازمنديهاي غيرنظامي و صادرات را مقدور سازد.

به هر صورت لازمست در زمان صلح پيش‌بيني ظرفيت حداكثر توليدات، بخصوص از نظر تجهيزات نظامي، براي پشتيباني از جنگ احتمالي، به عمل آيد. عدم توجه به اين موضوع از نظر طرحهاي استراتژيكي خطر آفرين خواهد بود. همچنين ضرورت دارد طرحهائي براي كنترل منابع از آغاز مخاصمات تهيه شود تا بتوان مداومت پشتيبانيها را حفظ نمود.

در خاتمه از كليه كارشناسان، فرهيختگان، پژوهشگران و محققين، درخواست مي‌نمايم، مقاله حاضر را نقد نموده و در جهت تأئيد، تكميل و يا رد آن اين حقير را ياري فرمايند.     

منبع :بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس

موقعیت های هویزه

1. مقتل شهید حسین علم الهدی
2. مزار شهدای بومی هویزه و دشت آزادگان
3. مزار شهدای هویزه
4. مقبره مادر شهید حسین علم الهدی
5. مسجد یادمان
منبع : کتاب « سرزمین مقدس»، موسسه فرهنگی روایت سیره شهدا، ص 178

معرفی فکه

و اما فکه ... 
فکه را باید درک کرد، و می‌توان برای درک آن به سراغ شهید سیدمرتضی آوینی رفت که سه‌ پایه دوربینش را در رمل‌های آن استوار کرد تا بتواند یک تاریخ، بر جای مانده از حماسه والفجر مقدماتی و والفجر یک را به تصویر بکشد، جایی که خود او را نیز به تاریخی با عظمت مبدل ساخت. 
فکّه: نام منطقه ای است در شمال غربی استان خوزستان که از غرب به خطّ مرزی ایران و عراق، از شمال به منطقة چنانه، از شرق به ارتفاعات رقابیه و میشداغ و از جنوب به چزابه محدود می شود. فکّه را در زمین، با شن های روان و رمل و تپه های ماهور و در آسمان با شهدای تفحص و سیدمرتضی آوینی می شناسند. 
منبع : کتاب « سرزمین مقدس »، موسسه فرهنگی روایت سیره شهدا، ص 146

معرفی طلائیه
طلائیه نامی آشنا و سرزمینی پر معناست. قطعه‌ای از بهشت که در منتهی‌الیه غرب استان خوزستان و نزدیک مرز ایران و عراق قرار دارد. دشتی وسیع به نام طلائیه که یادمان شهدای آن به مانند نگینی درخشان در میان آن کویر سوزان بوستانی بر پا نموده است.
از میانة جاده اهواز خرمشهر باید به یاد یاران عاشورایی امام حسین(ع) تقریباً 72 کیلومتر طی کنیم تا به سرزمین یاران عاشورایی خمینی(ره) برسیم. طلائیه در روزها و شبهای مربوط به عملیات خیبر شاهد صحنه‌هایی بود که صدها سال قبل از آن کربلا آن را دیده بود. کربلا جاودانه ماند و طلائیه نیز یادمان گشت تا برای همیشه یاد و نام یاران عاشورایی خمینی(ره) را زنده نگاه دارد.
طلائيه شب هاي زمستاني سرد و روزهاي تابستاني بسيار گرمي دارد. در اواسط فصل گرما، حرارت در اين منطقه اکثراً از 50 درجه سانتيگراد مي گذرد. زمين طلائيه، هموار و سطح آن پوشيده از خاک و رسوب نمک است. در زمان بارندگي با طغيان آب هور بيشتر طلائيه هم به زير آب مي رود. آبي که در سطح زمين است و عمق چنداني ندارد و همين باعث باتلاقي شدن منطقه در ماه هاي خاصي از سال مي شود. اگر از طلائيه قدري به سمت غرب برويد، به هور برمي خوريد. بر همين اساس مي توان گفت که طلائيه مرز بين خشکي و هور در اين منطقه به حساب مي آيد. 
طلائيه تابع بخش هويزه و دهستان بني صالح است و داراي قدمت چنداني نيست. شايد بتوان در اين مناطق گروهي از «صابئين مندايي» را يافت که به گفته مورخين محل زندگي و امرار معاش خود را دهانه رودخانه کرخه و هورهاي بين ايران و عراق انتخاب کرده اند. اينان گرچه در کتمان عقايد خود مي کوشند امّا نوعي از مسيحيان هستند که به يوحنّا اعتقاد دارند و عيسي را جانشين او مي دانند و تمام اعمال مذهبي آنان که مهم ترين آنها غسل تعميد است، با آب انجام مي يابد. از اين رو در اين مناطق و اطراف هور پراکنده اند. 
امّا آنچه منطقه طلائيه و هورهاي اطراف آن را معروف و زبانزد کرده است، نه اقوام و نه موقعيت جغرافيايي آن بلکه جنگ هايي است که در دهۀ 60 در آن اتفاق افتاد. طلائيه سال هاي سال در آرامش و سکوت روزگار مي گذراند تا آنکه جنگ تحميلي از سوي عراق آغاز شد و بر اين سرزمين همان گذشت که ... 
* نقاط مهم منطقه طلائيه:
1- پل نشوه
2- پد شرقي جزاير مجنون
3- انواع دژ، ميادين مين، تله هاي انفجاري، سنگرهاي بتوني، موانع خورشيدي، سيم خاردار.
4- طلائيه قديم و طلائيه جديد.
* ویژگی های سرزمین طلائیه در زمان جنگ: 
1- آسيب پذيري دشمن در عمليات آبي- خاکي
2- اهميت استراتژيکي منطقه در رابطه با هدف بصره
3- توان نيروها از نظر کمي و کيفي
4- کم عمق بودن هدف و امکان دسترسي به آن
5- تسلط نسبي نيروهاي شناسايي به منطقه بنا به تجربۀ خيبر
6- جغرافيا و نوع زمين که باتلاقي بود و اجازۀ تحرک به دشمن را نمي داد.
7- دشمن در اين منطقه فاقد عقبه مناسب بود.
منبع : کتاب « سرزمین مقدس »، موسسه فرهنگی روایت سیره شهدا، ص 188

معرفی شرهانی

نام پاسگاه مرزي است كه تقريباً در 100كيلومتري غرب انديمشك واقع شده است، پاسگاهی که خاک آن در دو عملیات پیروزمند محرم و والفجر یک بر قدمهای رزمندگان دلیر اسلام بوسه زد و از آن پس جاودانه شد.
امروزه شرهانی یادمانی است که در میانه مناطق چم هندی، چم سری و عین خوش واقع است، این یادمان به همراه یادمان های دوکوهه، فکّه و فتح‌المبین از شمالی‌ترین یادمان های سرزمینهای جنوب است و متأسفانه به همین دلیل از مظلومیت بیشتری برخوردار است، و سرزمینی که هنوز در آغوش آن پیکرهای پاک و مطهر شهدای بسیاری به امانت آرمیده است، کمتر مورد توجه کاروان هاست.
از زیباترین جلوه‌های ماندگار در این مقرّ تفحص، صحنه‌های مربوط به کشف و شناسایی پیکرهای پاک شهداست.
منبع : کتاب « سرزمین مقدس »، موسسه فرهنگی روایت سیره شهدا، ص 134

معرفی چزابه
تنگه مهم چزابه در شمال غربی بستان و در مسیر جاده‌ای که از مرز به طرف بستان کشیده شده، بین تپه‌های رملی و هورالهویزه، قرار دارد دو جاده نظامی در دو سوی آن قرار دارد، جاده‌ای در خاک ایران که چزابه را به فکّه متصل می‌کند و جاده دیگری که به العماره در عراق متصل می‌شود. دهانه این تنگه 5/1 کیلومتر می‌باشد و لذا از جنبه نظامی بسیار مهم و استراتژیک است.
تنگه چزابه یکی از پنج مسیر اصلی هجوم ارتش عراق به خوزستان بود. این قسمت با ارزش از خاک میهنمان در عملیات طریق القدس و با دلاورمردی و پایداری سربازان خمینی(ره) در آذرماه سال 1361 از اشغال دشمن خارج گردید.
همچنین عملیات مولای متّقیان نیز به منظور دفع پاتک دشمن و تثبیت مناطق آزادشده در منطقه چزابه انجام شد.
منبع : کتاب « سرزمین مقدس »، موسسه فرهنگی روایت سیره شهدا، ص 156

معرفی دهلاویه

دهلاويه روستايي کوچک در شمال غربي سوسنگرد ، در کنار جاده بستان و نزديکي هاي مرز غربي قرار دارد. مردم اين روستا که مردماني زحمت کش و بردبار هستند قوت لايموت خود را با عرق جبين از راه کشاورزي و دامداري به دست مي آورند. 
اين روستاي کوچک از همان روزهاي ابتدايي جنگ که دشمن بعثي قصد تصرف شهرهاي مرزي استان خوزستان را داشت، مورد تهاجم قرار گرفت. 
در اواخر آبان سال 1359 پس از اينکه عراقي ها سابله و پاسگاه آن را به تصرف در آوردند به سوي دهلاويه حرکت کردند. 
براي رسيدن به سوسنگرد يکي از راهها عبور از دهلاويه بود؛ البته دشمن نقاط ديگري غير از دهلاويه را هم براي محاصره سوسنگرد در نظر داشت تا هرچه بيش تر حلقه محاصره شهر را تنگتر کند. 
با يورش ارتش عراق به دهلاويه عده اي از رزمندگان از سپاه و ارتش که در دهلاويه حضور داشتند دليرانه به مقابله و مقاومت در مقابل ارتش تا دندان مسلح عراق پرداختند. لشکر 92 زرهي خوزستان نيز دستور احداث پلي شناور جهت انتقال نيروهاي تيپ 3 را صادر کردند. 
ولي در نهايت پس از نبرد شديدي که طي چند روز انجام شد در روز 24 آبان 1359 دهلاويه سقوط کرده و مدافعان آن نيز براي مبارزه به سمت سوسنگرد عقب نشيني کردند. 
اما دهلاويه فقط 310 روز در اشغال دشمن بعثي بود و سرانجام در تاريخ 27 شهريور 1360 در عملياتي به نام شهيد آيت الله مدني که توسط شهيد چمران طراحي و اجرا شد آزاد گرديد. و از آن به بعد بار ديگر حيات و زندگي به اين منطقه بازگشت و عشاير بار ديگر به آن منطقه بازگشتند. 
يک تکه خاک کوچک خدا، گمنام و بي هيچ سر و صدايي در گوشه اي از اين سرزمين، روستاي دهلاويه نام دارد. اهالي اين روستا هيچگاه گمان نمي کردند که روزگاري دهلاويه يکي از نقاط سرشناس ايران شود؛ نامش در کتابها بيايد و افراد بسياري به اين تکه خاک کوچک سفر کنند تا خاطره ي يکي از مردان خوب خدا برايشان زنده شود. 
روستايي که شايد کمتر ايراني نام آن را شنيده بود؛ اما اکنون نامي آشناست و همراه نامي بزرگتر از خود، يادآور مردي است که با شليک اولين گلوله ي دشمن عزم سفر کرد و با اين که يکي از مسؤولين رده بالاي مملکت و عضو دولت بود، اسلحه بر دست گرفت تا خون پاکش زمين دهلاويه را سيراب کند. 
در نزدیکی روستای دهلاویه یادمانی واقع شده که محل شهادت دکتر مصطفی چمران (وزیر دفاع و نماینده مجلس) به همراه تنی چند از همرزمانش می‌باشد. امروز این بناي يادبود، نماد سفيد، مرتفع و عظيم در دهلاويه خودنمايي مي کند. 
وارد حياط بزرگي مي شويم که در سمت راست آن مسجدي قرار دارد و در سمت چپ حدود 30 پله بالا رفته و محوطه اي تمييز و سنگفرش ديده مي شود. نماد سفيد و سر به آسمان کشيده در همين مکان قرار داشته و بر ديواره هاي آن چند سنگ نوشته بزرگ از مناجاتهاي عارفانه شهيد چمران نصب گرديده است. در آخرين قسمت اين مکان که بايستي و نگاه کني به ياد روزگار با طراوت و خوشي و سرسبزي مي افتي. 
از يادگارهاي زمان جنگ امروز چند تانک و کاميون سوخته و سه چهار قبضه ضد هوايي و توپ باقي مانده است، همچنين پشه هاي بزرگ، سمج و بي رحمي که همواره رزمندگان را در آن منطقه مورد هجوم خود قرار مي دادند از يادگارهاي زمان جنگ اين منطقه مي باشد.

منبع : پایگاه نشر آثار دفاع مقدس

معرفی دوکوهه

این پادگان در فاصله 7کیلومتری شمال شهر اندیمشک و 160کیلومتری شهر اهواز قرار دارد. قبل از انقلاب یکی از بزرگترین پادگانهای ارتش بود که در اختیار یکی از تیپ های لشکر92 زرهی ارتش قرار داشت. اما بعد از انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی در شهریورماه 1359 و در نتیجة افزایش تعداد یگانهای نظامی سپاه، با توجه به موقعیت مناسب آن مورد توجه مسئولین نظامی قرار گرفت و اولین بار بصورت جدّی قبل از عملیات فتح المبین به عنوان عقبة نیروها مورد توجه قرار گرفت و به ترتیب تیپ های 7ولی عصر(عج)، تیپ14 امام حسین(ع)، تیپ تازه تأسیس محمد رسول الله(ص) و چند روز بعد تیپ های17 قم و 8 نجف اشرف در آن مستقر شدند. اولین اعزام در اسفندماه1360 به دنبال حمله ارتش عراق به چزّابه از دوکوهه صورت گرفت.
نام هایی را که دوکوهه هیچ گاه از یاد نمی برد: 
حاج احمد متوسلیان، حاج ابراهیم همت، رضا چراغی، عباس کریمی، رضا دستواره، مهدی زین الدین، حاج حسین خرازی، حاج احمد کاظمی، عمو حسن و... ساختمان گردان های مالک، مقداد، سلمان و...
در پایان این نکته را یادآور می شویم که اگر چه پادگان دوکوهه به نوعی با نام لشکر 27 محمد رسول الله(ص) گره خورده است، اما پادگان دوکوهه به عنوان یکی از پادگانهای مهم دوران دفاع مقدس که محل آموزش، سازماندهی و اعزام نیروها بوده است با توجه به ظرفیتهای مهمی که در خود داشته است نماد پادگانهای دوران دفاع مقدس است که 
الهام بخش آمادگی و انتظار پادگانی امام زمان(عج) می باشد و در واقع نماد انتظار مقدسی است که نیروهای جهادگر امام زمان(عج) باید داشته باشند و در یک کلام نماد پادگان آرمانی است که سید شهیدان اهل قلم سیدمرتضی آوینی خطاب به آن گفت: 
دوکوهه! آیا دوست داری که پادگان یاران مهدی(عج) نیز باشی؟ پس منتظر باش.

منبع : کتاب «« سرزمین مقدس »، موسسه فرهنگی روایت سیره شهدا، 

معرفی شلمچه ...

«شلمچه را مي‌توان مرز خاکي و پاسگاه مرزي ايران و عراق تعريف کرد. شلمچه را مي‌توان اولين محور تهاجم ارتش بعثي عراق به سرزمين جمهوري اسلامي ايران تعريف کرد و ... اما نه!؟

«شلمچه» سرزمين با شرافتي است که شرافت خود را از دو حادثه و دو قافله و دو قدم دريافت کرده است... .

قافله‌اي از مدينه به سوي خراسان حرکت کرد، امير اين قافله، حجت خدا حضرت علي‌بن موسي‌الرضا عليه السلام بود که در مسير خويش از بصره به سوي اهواز بر خاک شلمچه قدم نهاد و شبي را در نخلستان اين منطقه بيتوته کرد.

قافله ديروزِ مولا، ردپايي از خود بر جاي گذاشت که شيعيانش در دفاع مقدس، در منطقه شلمچه‌ جاده امام رضا عليه السلام را کشيدند و آمدند سينه‌ها را سپر کردند و با فرياد «يا زهرا سلام‌الله عليها» خون دادند که ديگر به اسلام سيلي نزنند و مولايشان را به ولايتعهدي مأمون نبرند.

کاروان ديروز با کاروان امروز بسيجيان در شلمچه پيوند خورد و اين است که ديگر شلمچه نام پاسگاه مرزي نيست بلکه مرز ايمان و کفر است و صحنه نبرد عاشورائيان عصر انتظار. ياران خميني(ره) در شلمچه ايستادند تا ايران سقوط نکند، تا عمليات بيت‌المقدس و درگيري شديد لشکر5 نصر در شلمچه و عمليات رمضان و سپس کربلاي 4 و در نهايت حماسه‌هاي کم‌نظير و زيباي کربلاي 5 را خلق کنند.

شلمچه سرزميني تابناک و خورشيدي فروزان است، روزهايي که عده‌اي در تخت جمشيد جشن نوروزي بر پا مي‌کردند، علمدار عصر غيبت و انتظار حضرت آيت‌الله العظمي خامنه‌اي مدظله العالي نوروز 1378 را در شلمچه برگزار کرد تا شراره‌اي از سوز درونش را در قالب ابياتي چون:

«ز پاره‌هاي دل من شلمچه رنگين است سخن چو بلبل از آن عاشقانه مي‌سازم»

براي ما به يادگار بگذارد.

همانطور که عرض کرديم شلمچه شاهد چندين عمليات بوده است، عمليات دفع دشمن و مقاومت در روزهاي اول جنگ، عمليات هاي بيت المقدس، رمضان، کربلاي4، 5 و 8، بيت المقدس7 و دفع پاتک سراسري دشمن در پايان جنگ که از اين ميان ما به توضيحي پيرامون عمليات کربلاي5 مي پردازيم.

منبع : سرزمين مقدس، موسسه روايت سيره شهداء، ص 200

هزار فانوس مخفی

تعداد محدودی کمپرسی در یک کیلو متری پل خیبری در حال احداث جاده ای به طول 14 کیلو متر در دل هور بودند که بعد ها به جاده سید الشهدا معروف شد

این جاده به طرف جاده شمالی کشیده می شد و برای ساخت آن ا ز خاک همان منطقه که چسبندگی و استحکام خوبی داشت ، استفاده می شد .وقتی جاده به عمق دو کیلو متری در داخل هور رفت ، برای ادامه نهایی کار آن، جلسه ای با حضور فرملانده سپاه ، نیروی زمینی ارتش و کارشناس مهندسی تشکیل گردید .
مهندسان مزبور ادامه احداث جاده با خاک رسی منطقه را عملی نمی دانستند و استفاده از سنگ ، بتون یا بلوک های بتونی را پیشنهاد می نمودند .شهید رضوی که از طرح حاج ابوالفضل دفاع می کرد ، در جواب گفت :این طرح ها قابل اجرا نیست ، چون آوردن قطعات بتونی ساختمان های تخریب شده از پادگان حمید و یا جای دیگر ، پاسخگوی مسیر طولانی و عمق متوسط (3متری) آب هور در این منطقه نمی باشد و بلوک های بتونی پیشنهادی نیز به دلیل سنگینی و هزینه سر سام آور و مشکلات حمل به منطقه نیز میسر نمی باشد .حاج ابوالفضل نیز در دفاع از طرح خود به مشخصات خاک رس منطقه و میزان چسبندگی آن و کار برد آن در ساخت ؛ دژهای جزیره مجنون را یاد آور شد و با توضیحات خود فرماندهان را به ادامه کار متقاعد ساخت .در نتیجه ، کار ادامه یافت و امکانات بیشتری در اختیار سازنگان جاده قرار گرفت .
کمپرسی ها برای حمل خاک به دو دسته تقسیم شدند ؛ دسته اول خاک را از معدن می آوردند و در 3 کیلو متری هور خاک را دپو می کردند و دسته دوم که از کمپرسی ها با حجم بزرگ تر تشکیل شده بود ، خاک را برای ساخت جاده سید الشهدا تا دل هور حمل می کردند .روز سوم کار بود که عراقی ها ساخت جاده سید الشهدا را جدی گرفتند و از جانب آن احساس خطر کردند . لذا هواپیماهای عراقی پل خیبری را رها کرده و موشک هایشان را به سوی کمپرسی هایی که در جاده تردد می کردند ، شلیک نمودند .با وجودی که بعضی از موشک ها ، کمپرسی ها و سر نشینانش را به آتش می کشیدند ، ولی سایر رانندگان با فریاد الله اکبر و با روحیه ای عجیب کار را ادامه می دادند و بدین صورت در زیر بمباران شدید ، جاده به طور باور نکردنی مراحل ساختش را طی کرد .
از کارهای جالب در طول ساخت جاده که خود ابتکاری دیگر بود ، فانوس گذاری طول مسیر جاده سید الشهدا بود .
حددو 1000 عدد فانوس در دو طرف جاده با فاصله مناسب از هم قرار داده شده بود . چند جوان بسیجی مسئول این فانوس ها بودند و در غروب آفتاب آنها را کار می گذاشتند و با روشنایی صبح آنها را جمع می کردند تا برای شب بعد آنها را از نفت پر کرده و آماده کار کنند .این فانوس ها برای این بود که کامیون ها در تاریکی شب از مسیر منحرف نشوند و به داخل هور نیفتند .دور فانوس ها نیز با خاک طوری پوشیده شده بود که از طرف عراقی ها دیده نمی شد .برای اینکه فشار آب هور و حرکت آن به جاده صدمه ای وارد نسازد ، یک گروه ویژه مهندسی یک سری لوله های پنجاه اینچی را در کنار هم به فاصله هر 500 متر از هم در دل جاده به کار برده بودند تا آب هور در دو طرف جاده جریان داشته باشد .
ارتفاع جاده یک و نیم متر از سطح آب با لا تر قرار گرفته بود و به فاصله هر یک کیلو کتر ، پارکینگی احداث شده بود و در بعضی از پارکینگ ها ، پدافند هوایی نیز برای حفاظت از جاده مستقر شده بود .
کار ساخت جاده تقریبا پایان یافته بود . 71 روز پیش که به کار ساخت جاده شروع شده بود ، زمان زیاد تری برای پایان کار پیش بینی می شد ، اما گویا آن تابلویی که روز اول شروع جاده با عنوان جاده سید الشهدا در ابتدای مسیر کاشته شده بود ، کار خود را کرده بود و گویا امام حسین(ع) نیز عنایتی کرده بود جاده ای که به نام مبارکش ساخته می شد ، روز تولدش افتتاح شود . فردا روز هفتاد و دوم است ، روزی که قرار است چند متر باقیمانده جاده امام حسین ، آیا رمزی از این واضح تر و پر معنا تر در تایید جبهه حق سراغ دارید ؟امروز هفتاد و دومین روزی است که کار ساخت جاده آغاز شده است .
از دو طرف جاده ، دو راننده بولدوزر آخرین مترهای جاده را با اشتیاق به هم وصل می کنند  و جمع کثیری از رزمندگان شاهد کار آنها هستند .
با وصل شدن بیل های دو بولدزر ، راننده های آن از خوشحالی به سوی هم پر گشوده و با آغوش گرفتن یکدیگر افتتاح جاده را به سایرین اعلام می کنند و سر انجام 72 روز تلاش جهادگران با تقدیم خیل شهدای مهندسی – رزمی در روز تولد امام حسین (ع)به ثمر می نشیند .

عملیات  H3در فروردین 1360 از سوی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام شد. نیروی هوایی با ارائه.... نقشه نبرد هوایی که بیشتر کارشناسان خودی، ریسک پذیری آن را بسیار بالا می دانستند،

اقدام به حمله ای نمود که نه تنها صدام، بلکه هیچ یک از کارشناسان جهان هرگز انجام این عملیات را پیش بینی نمی کردند. این عملیات به دست افسران نیروی هوایی، به صورتی کاملاً متکبرانه طرح ریزی شد؛ به نحوی که در طول جنگ های هوایی جهان بی سابقه است.
در این عملیات، هشت فانتوم به کمک یک فروند بوئینگ 707 هواپیمای ملی ایران، پایگاه «الولید» در مجموعه 3H، واقع در غربی ترین نقطه خاک عراق را که در نزدیکی مرز این کشور با اردن بود، به تلی از خاک تبدیل کردند. عراق بیشتر هواپیماهای جنگنده و مدرنِ خود را به همراه تجهیزات جنگی اش، برای دور ماندن ازحملات هوایی ایران و جلوگیری از نابودی نیروی هوایی خود، به آن منطقه منتقل کرده بود. بوئینگ 707 در این عملیات، وظیفه سوخت رسانی به هشت فانتوم را در مسیر رفت و برگشت بر عهده داشت؛ چرا که مسیر طولانی بود و هیچ هواپیمایی نمی توانست این مسیر را بدون سوخت گیری دوباره بپیماید.
این عملیات با موفقیت کامل به پایان رسید و منجر به نابودی کامل 48 هواپیمای دشمن شد که بیشتر آن ها بمب افکن های روسی بودند. موفقیت این افسران با ایمانِ از جان گذشته و نوآور، کنجکاوی کارشناسان مسائل جنگی را برانگیخت و آن ها را به شگفتی وا داشت.

 منبع:عملیات اچ3 ،ازانتشارات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران